සොබාදහම
විටෙක ඈ කෙතරම්
නිසසල ද
මානව පැතුමන්
අවදි කරවන,
විටෙක ඈ
කෙතරම් කුරිරු ද
මානව හැගුමන්
කඩා බිද දමන,
ඈ මෙතරම්
සැහැසි වන්නට
වරද කෙරුවේ,
කවුරුන් ද
ඒ වෙන කිසිවෙකු
නොව මානව
ප්‍රජාවම වනු
ඇත.
ගුරුතුමනි,
බැමි පවුරු, වැට කඩොළු බිදලමින්, සාහිත්‍යය අඹරේ, සියොත් කැළක් මෙන් තටු සලමින්, නිදහසේ සරන්නට ඉඩ හසර සැලසූ, ගුරු පියාණෙනි , සාහිත්‍යයයේ සිසිල් පවන් රැල්ලේ, නියම පහස විදින අයුරු වටහා දෙන්නට ඔබ හැකි උපරිමයෙන් , උත්සුක වුණි. එලෙසින්ම තවත් සිසු කැළකගේ, නැණ පහන් දල්වන්නට, නිති ශක්තිය, ලැබේවා ! ගුරුතුමනි, ඔබ හට.
Comments
Post a Comment